زه بې کوره، زه بې ګوره کړیدلی یو پښتون یم
بې وطنه، بې کفنه ځوریدلی یو پښتون یم

تش په خوله چیغي ویونکي د میرمنو سره ناست وي
د وطن په ننګ و دارته زه ختلی یو پښتون یم

چي پر خاوره مي افت وي ما بچي پر قربان کړي
له وطنه یې دا ولي زه شړلی یو پښتون یم

ځنځیرونه مي شلولي ورور له بنده مي ایستلای
په ځنځیر ملګرو ولي زه تړلی یو پښتون یم

غوڅي سوي چاودي شونډي و خندا ته نه جوړیږي
د جونګړو خړ کورونو ژړیدلی یو پښتون یم

۱۹۸۴ء